Najveće selo u Srbiji po broju stanovnika – Top 10 najvećih
Najjednostavnije rečeno, selo je tip naselja u kome je poljoprivreda primarna delatnost ljudi. Poslednjih godina, zbog ludnice gradskog života, sve više ljudi beži u seoski mir, ako ne da žive na selu, makar da se tu odmore, vraćajući se bar na nekoliko dana nekadašnjim načinima života.
U Srbiiji ima nešto preko 4,500 sela. Broj stanovnika u selima stalno varira, nažalost sa stalnom tendenciom opadanja broja njihovih stanovnika.
Vrste sela
- Sasvim mala ili patuljasta sela imaju do 100 stanovnika.
- Mala sela imaju od 100 do 500 stanovnika.
- Srednja sela imaju od 500 do 1000 stanovnika.
- Velika sela imaju od 1000 do 2000 stanovnika.
- Srednje velika sela imaju od 2000 do 3000 stanovnika.
- Najveća sela imaju preko 3000 stanovnika.
Sasvim malih sela i malih sela najviše ima u krajevima oko Južne Morave, oko Niša i Kraljeva, i uglavnom broj stanovnika u tim selima opada. Broj sela s manje od 100 stanovnika s godinama sve više raste, a prema poslednjem popisu 2011. godine bilo ih je čak 1034.
Velika i najveća sela nalaze se uglavnom u Vojvodini. Velikih sela ima i u blizini Beograda, u Mačvi, Pomoravlju i na Kosovu.
Najveća sela uglavnom se nalaze pored nekih bitnih saobraćajnica ili većih gradova i uglavnom beleže porast stanovništva.
Top 10 najvećih sela u Srbiji po broju stanovnika
Nadmetanje među žiteljima velikih sela u Srbiji oko toga čije je selo najveće neprekidno traje, ali se i lista najvećih stalno menja, pre svega iz razloga što se broj stanovnika u selima stalno menja.
Prema poslednjim dostupnim podacima iz popisa stanovništva u Srbiji od 2011. godine, najveće selo po broju stanovnika u Srbiji je selo Čurug u Bačkoj, sa 8.166 stanovnika.
Lista top 10 najvećih sela u Srbiji po broju stanovnika i po površini, izgleda otprilike ovako:
- Čurug, 8.166 stanovnika
Čurug je selo u Bačkoj, u opštini Žabalj. Nalazi se na desnoj obali reke Tise. Ostaci pronađeni na mestu gde se danas nalazi selo, potvrđuju da je bilo naseljeno još u rimsko doba. Prvi pisani trag o Čurugu potiče iz 1238. godine.
Od davnina je bio veliko selo, pa je prva škola u njemu osnovana daleke 1730. godine.
Pravoslavna crkva u Čurugu izgrađena je 1862. godine, a ikonostas u crkvi je radio naš poznati umetnik Đorđe Krstić. Crkva je poznata po svojoj veličini i lepoti.
Još jedna zanimljivost po kome je ovo selo poznato su i njegove vetrenjače, od kojih je do današnjih dana preostala samo jedna, nazvana „Rođina vetrenjača“.
- Sivac, 7.895 stanovnika
Sivac je selo u zapadnoj Bačkoj, u opštini Kula. Prvi put se pominje u dokumentima iz 1692. godine. Škola u Sivcu počela je sa radom još davne 1723. godine. Srpska pravoslavna crkva Svetog Nikole podignuta je 1873. godine.
U Sivcu je početkom 20. veka postojala „Srpska štedionica“. Krajem 19. veka i početkom 20. postojalo je čak nekoliko ciglana u ovom selu. U selu su početkom 20. veka počeli da se otvaraju parni mlinovi i silosi. Otvoren je i pogon kudeljare koja je prerađivala sirovu konoplju, i u kojoj je bilo čak 50 zaposlenih.
Prvi pogon mlekare u Sivcu je otvoren 1910. godine sa kapacitetom od 1000 litara mleka. Sivac je imao i svoju šećeranu.
U više navrata Sivac je bio najveće selo u Srbiji po broju stanovnika.
- Bajmok, 7,414 stanovnika
Bajmok je selo u severnoj Bačkoj, u opštini Subotica. Udaljeno je samo 9 kilometara od granice sa Mađarskom. Postoje mišljenja da je ovo mesto bilo naseljeno još u 10. veku p.n.e., ali za tu tvrdnju ne postoje relevantni dokazi. S druge strane, postoje dokazi da su na tom području živela plemena Avara i Sarmata.
Prvi pisani dokumenti u kojima se pominje Bajmok kao selo, potiču iz 15. veka.
Nakon Prvog svetskog rata, u periodu od 1921. do 1924. godine, na području Bajmoka došlo je do naseljavanja ratnih dobrovoljaca iz Like, Crne Gore i Srbije.
- Majur, 7.031 stanovnika
Selo Majur nalazi se na tromeđi Pocerine, Mačve i Posavine, na samo 3 kilometra od grada Šapca, čijoj opštini i pripada.
Najveći deo njegovih stanovnika čine Srbi uglavnom doseljeni iz Bosne u 18. veku i kasnije.
U selu se i dalje održava poljoprivredna delatnost, ali je trend povećanja trgovačkih radnji.
- Banatsko Novo Selo, 6.686 stanovnika
Banatsko Novo Selo nalazi se u južnom Banatu, u opštini Pančevo. Selo je nastalo od dva starija sela, a osnovali su ga nemački doseljenici još 1765. godine. Njegov nastanak se vezuje za osnivanje Banatske vojne granice i 1765. godinu, i iz tog razloga ima strogo isplaniran kvadratni oblik. Vojne vlasti su pomagale stanovništvu u gradnji kuća po zadatim standardima.
Podaci o stanovništvu Banatskog Novog Sela prvi put se pominju u crkvenim matičnim knjigama iz 1793. godine.
Prvi put se pojavljuje kao selo na zvaničnoj karti iz 1783. godine.
U selu se nalaze i dve pravoslavne crkve. Jedna je sazidana 1805. godine kao zajednička crkva za Srbe i Rumune. Danas je to Rumunska pravoslavna crkva. Druga, Srpska pravoslavna crkva, sazidana je 1877. godine.
Veliki broj stanovnika ovog sela trenutno je na privremenom radu u inostranstvu, uglavnom Italiji i Austriji. Oko 65% stanovnika su Srbi, a preostali deo čine Rumuni i 5% Romi.
- Čantavir, 6.591 stanovnika
Čantavir je selo u severnoj Bačkoj, u opštini Subotica. U dokumentima se prvi put pominje 1462. godine.
Selo je oduvek bilo veliko, pa je čak i na prelazu između 19. I 20. veka imalo oko 7,000 stanovnika. Ve’ina stanovništva je rimokatolilčke veroispovesti.
U selu postoji osnovna škola.
Stanovništvo Čantavira se uglavnom bavi poljoprivredom i stočarstvom, i skoro svako domaćinstvo se bavi uzgojem stoke.
Selo ima svoje javno komunalno preduzeće, pilanu, mlin, silose i mešaonu stočne hrane.
- Bačko Petrovo Selo, 6.350 stanovnika
Bačko Petrovo Selo nalazi se u južnom Banatu, u opštini Bečej. Proteže se duž obale reke Tise.
Na području ovog sela postojale su naseobine još iz perioda pre nove ere, a pronađeni su i arheološki ostaci, glinene posude, kamene i bronzane alatke i sl. koji o tome svedoče.
Prvi put se kao naselje spominje još davne 1092. godine, ali je selo postojalo i ranije, a više puta bilo spaljivano i uništavano.
Naziv je dobilo po jednom od svojih prvih stanovnika i osnivača sela, Petru Tašinu.
U selu se nalazi Srpska pravoslavna crkva podignuta između 1774. i 1780. godine. Crkvu je oslikao naš poznati slikar i ikonopisac, Teodor Ilić Češljar, koji je i umro u Bačkom Petrovom Selu 1793. godine.
- Omoljica, 6.309 stanovnika
Omoljica je selo u južnom Banatu, u opštini Pančevo. Na području sela pronađeni su arheološki ostaci još iz vremena neolita koji svedoče da je mesto bilo naseljeno i u tom periodu.
Smatra se da je osnivanje sela vezano za seobu Srba pod Arsenijem Čarnojevićem, i da je selo osnovano između 1690. i 1700 godine.
Prema podacima kojima selo raspolaže, njegova najstarija kuća je iz 1766. godine. Jedno vreme je u toj kući bio karantin u kome su smeštani putnici koji su dolazili iz Turske (Srbije pod turskom vlašću), a jedno vreme je tu boravio i Vuk Stefanović Karadžić.
U selu je od 1927. godine pa do skoro postojao i bioskop.
U Omoljici je snimana i serija Salaš u malom ritu.
U selu je pronađen izvor lekovite vode sa temperaturom od 37,5°C.
- Jabuka, 6.181 stanovnika
Selo Jabuka se nalazi u južnom Banatu, u opštini Pančevo. Prvi put se u dokumentima pominje još 1315. godine, ali se prema nekim podacima smatra da je bilo naseljeno još u vreme praistorije.
Smatra se da su ga osnovali ribari koji su pronašli drvo jabuke na obali Tamiša i tu počeli da grade svoje kuće.
U vreme seobe pod Arsenijem Čarnojevićem, tu se ponovo naselilo srpsko stanovništvo zajedno sa doseljenicima iz Makedonije.
U doba Marije Terezije izvršena je nemačka kolonizacija ovog sela. Nakon Drugog svetskog rata, od 1945. godine započela je ponovna kolonizacija ovog sela, najviše sa doseljenicima iz Makedonije.
Ovo selo je poznato kao naselje sa najvećim brojem Makedonaca kao nacionalne manjine.
- Dolovo, 6.146 stanovnika
Dolovo je selo u južnom Banatu, u opštini Pančevo. Prvi put se u dokumentima pominje još 1660. godine.
Selo je masovno naseljeno u periodu od 1745. do 1750. godine, i to uglavnom življem sa severa Banata, iz Rumunije, i Srbima koji su krenuli u seobu pod Čarnojevićem.
Dolovo je bilo u sastavu Banatske vojne granice od njenog osnivanja 1764. godine do njenog ukidanja 1872. godine. Mnogi stanovnici Dolova bili su graničari, za to su dobijali zemlju koju su mogli da ostave u nasleđe.
U centru sela se nalaze najstarije kuće, i tu uglavnom žive Srbi starosedeoci, potomci osnivača sela. Severnije odatle žive Rumuni, a na periferiji sela su uglavnom kuće doseljenika iz južne Srbije ili Bosne.
